Ik zit met mijn hoofd in de bomen, in het groen. Er gaat van alles door mijn hoofd. Mijn kleinzoon die al vanaf baby gefascineerd naar bomen kijkt, en het liefst buiten is, hij heeft ruimte nodig. Maar dan echt ruimte. Hij komt graag naar de boerderij, over het erf rennen, fietsen, hij is geen minuut stil. Zo’n klein duveltje uit het doosje.
En ik herken dit wel van die kleine, dat buiten willen zijn. Hier was ik ook altijd als kind. Ik had een lievelingsboom, een pruimenboom waar ik in klom. Tussen de groene takken zag niemand me zitten, het was ook nog eens lekker koel bij warm weer. Op het najaar kon ik de pruimen eten. Vanuit deze boom kon ik ook bij een aangrenzende tuin wortels zien staan. Daar had ik natuurlijk meer zin in dan naar huis gaan om te eten. Dit liep helaas niet goed af. De eigenaar had me gezien en herkende me. De dag erna kwam de dorpspolitieman naar school om mij een lesje te leren. En zoals kinderen doen, en ook ik deed, verstopte ik me achter mijn boekje in de hoop dat hij me niet zag. Gelukkig bleef het bij een boze wijsvinger dat ik dit nooit meer mocht doen. Dit is onderhand weer een halve eeuw geleden, ik was toen 10.
Hoe kom ik op dit thema bomen over bomen? Laatst was ik met mijn moeder en zus naar een bloemen seance geweest. Ik zit hier altijd dubbel in, maar ik weet dat mam hier van geniet. Ze is fan van deze bijeenkomsten en haar medium is voor de coronatijd gestorven. Ze was daarom wel weer toe aan een avondje uit. Als ik dan daar zo zit dan is het toch altijd verwonderlijk wat zo’n medium te vertellen heeft. Hoe herkenbaar dit voor de mensen is waar ze de boodschap aan doorgeeft. En zo ook aan mij.
Op internet stond dat je gekochte bloemen naar deze seance mee moest brengen. Niets uit de tuin. Toch lag daar 1 boeketje uit de tuin. En ja hoor dit kreeg ik. Met de boodschap dat ik teveel gaf aan mijn coachees en ik te weinig buitenkwam. En dit klopt ook. Ik bemerkte de laatste tijd dat ik moe was en soms ook wat futloos. Ik was in eerste instantie teleurgesteld met het boeketje onkruid. Er zat van dat hoge gras in, wat paarse bloemetje, distel, een takje boom. De boodschap was duidelijk. Bij thuiskomst heb ik het boeketje van het zilverpapier ontdaan en in een vaasje gezet. Ik wilde het niet meteen weggooien, want het kwam toch van harte, alleen al de geste maakt mij blij.
Toen ik de dag erna het boeketje goed bekeek zaten er ook drie roosjes bij zonder doornen. Wat lief. Het heeft drie weken in dat vaasje gestaan en me elke dag toch weer vreugde gebracht. Tevens heb ik de boodschap ten harte genomen. Ik ben meer naar buiten gegaan, naar mijn ezeltjes, de kippen, in het gras onder een boom gaan zitten. Dat wat ik regelmatig tegen mijn coachees zeg, en nu ook weer zelf doe. Naar buiten gaan in mijn buitenkantoor zitten. De natuurlijke rust opzoeken. Het doet hen goed en mij ook.
