Het smeulde al langer, en ineens was er brand…

Vorige week vrijdag: mijn zoon komt binnen rennen. Hij roept dat ik naar buiten moet, en dat de schoorsteen in brand staat. Ik steek mijn neus in de lucht; ai, rook! Maar ik zie nergens vlammen, ik kan nog ademen, dus of het nu zo erg is?

Mijn zoon had 112 al gebeld, en terwijl ik rustig naar buiten liep, arriveerde de brandweer.

Binnen 10 minuten stonden er 3 brandweerwagens en een hoogwerker op het erf. Als mieren liepen en renden er zeker 20 brandweermannen heen en weer. Daar tussendoor zag ik mijn zoon die flink gestrest leek te zijn. Ikzelf voelde me kalm.

Een goed geoliede machine

Ja, er was brand. Maar de vlammen sloegen niet uit het dak, en bij de brandweer zag ik geen chaos maar een goed geoliede machine. Onze boerderij was in goede handen.

Wat was het probleem? De palletkachel in de kamer was uitgegaan, maar blijkbaar was het in de kachelpijp verder gaan smeulen en uiteindelijk gaan branden. Dat zou niet mogen, maar toch…

Op het dak stonden 2 mannen naar de vlammen te kijken die uit de dubbelwandige kachelpijp sloegen. Ondertussen liep de straat vol met ramptoeristen 😉

Opschalen als het serieus wordt

De eerste brandweerauto kwam op de 112-melding af. Kijken of het echt serieus is. Dat was het, dus zij riepen er nog twee blusauto’s en een hoogwerker erbij. Want stel dat de vlammen onder het dak waren geslagen… In mijn ogen was die 3e blusauto wat overdreven.

Aan de andere kant, áls er een ongecontroleerde brand was ontstaan, was iedereen ter plekke. En waarschijnlijk handelt de brandweer vanuit protocollen.

Achteraf gezien had ik nu dakloos kunnen zijn. Met alleen de vermaledijde kachel in de kamer die ooit een woonkamer was geweest… Maar daar was ik op dat moment niet mee bezig.

Ik liet het werk aan de professionals over en weigerde te gissen wat er kon gebeuren. Mijn zoon echter bleef rondrennen. Een beetje als een kip zonder kop, en alert als een dier dat onraad ruikt. Net als ik kon hij niets doen. Dus hij had na het telefoontje na 112 tot rust kunnen komen: hij had gedaan wat hij kon. Maar nee, hij kon niet loslaten, bleef alert… de vermoeidheid kwam later.

Ieder mens reageert verschillend

Op mijn erf was het spitsuur. Toen de brand gecontroleerd uitgebrand was, kon de brandweer gelukkig weer vertrekken. Mijn zoon was toe aan een kop sterke koffie. Ik voelde me nog steeds rustig.

Mensen reageren bij stress of werkdruk allemaal anders.

• De een kijkt toe en doet wat-ie kan, maar accepteert ook dat hij geen controle heeft.
• Een ander schiet in de stress en kan niet meer helder nadenken. Er komt geen werk meer uit z’n handen, en dat maakt de situatie er niet beter op.
• Weer een ander is alert, reageert adequaat maar verliest veel energie aan het bedenken van doemscenario’s.
• En dan heb je nog het type dat op het moment zelf rustig en efficiënt handelt, maar na afloop instort.

Dit is geen vaste, wetenschappelijke karakterindeling en er zijn vast nog meer reacties mogelijk. Maar je ziet wel hoe verschillend mensen reageren bij werkdruk. Daardoor voelt de ene werknemer direct stress als de werkdruk toeneemt. Een ander kan de werkdruk wel aan. En weer een ander trekt een sprintje, haalt de deadline en heeft daarna een week nodig om bij te komen.

Herken je dit een beetje?

Doemscenario’s of de feiten?

Werkdruk waardoor je gestrest bent, kan leiden tot overspannenheid en een burn-out. Dat hangt onder andere af van hoelang de werkdruk duurt.

Burn-out, het woord zegt het al: mensen kunnen dus opbranden. Vaak smeult het vuur al veel langer, net als bij mij in de schoorsteen, en op een gegeven moment breekt er brand uit.

Je brein bepaalt of je (werk)druk ervaart of niet. Het ene brein ziet een afgebrand huis voor zich, terwijl het andere brein de feiten ziet (vlammen uit de kachelpijp met de nodige hulptroepen erbij die de boel nauwlettend in de gaten houden), in het moment blijft en de kalmte bewaart.

Op het werk ziet de een voor zich hoe hij bij de manager moet komen en z’n ontslag krijgt, omdat-ie de deadline niet heeft gehaald. Een ander ziet de stapel werk, berekent dat dat nooit op tijd af komt, bepaalt wat prioriteit komt en gaat aan de slag.

Anders dan je nu misschien denkt, en anders dan je je misschien kan voorstellen, heb jij wel degelijk invloed op je brein. Een gestrest persoon kan leren om bij de feiten te blijven en niet op de zaken vooruit te lopen, om maar een voorbeeld te geven. En dat is precies wat ik mijn klanten leer.

Een fit brein is een mindful brein

Ook bij werkdruk gaat het erom hoe jij tegen zaken aankijkt, hoe je reageert, en wat je doet. Dat zijn de 3 stappen. En hoewel je misschien meer aanleg hebt voor stress dan een ander, toch kan ook jij leren om anders te kijken, anders te reageren en anders te handelen.

Via zelfreflectie ontdek je hoe jij reageert in bepaalde situaties. Dat is de 1e stap op weg naar een fit brein. En een fit brein is essentieel om goed met werkdruk om te gaan.

Ik gebruik mindfulness als methode om klanten te leren om te reflecteren en het brein fit te houden.

Op donderdag 31 januari 2019 start ik om 19 uur met een training mindfulness. Er zijn nog 4 plaatsen vrij. Meld je deze week nog aan door hier te klikken