Het was een mooie zonnige zaterdag in juni 2018 achter de boerderij in het weiland. Met 6 mensen en 5 ezels werden opstellingen gedaan om een antwoord te krijgen op vragen. In het onbewuste speelt zich heel veel af. In samenwerking met de ezels krijg je het onbewuste naar bewust…..
Het verhaal van Monique:
Mijn opstelling met ezels
Onlangs heb ik bij Carin een opstelling met haar ezels mogen doen.
Na een warme ontvangst in haar fraaie Limburgse boerenkeuken gingen we via spek en ei – haar twee hangbuikzwijntjes – naar de wei met de ezels.
Aanvankelijk had ik zoiets van “hoe moet ik me dat voorstellen met die eigenwijze ezels? Die doen toch alleen wat ze zelf willen?” Maar dit bleek anders te lopen toen ik een ezel (de mijne heette Truus) officieel tot representant had aangewezen door haar een tuigje om te doen.
In mijn opstelling met ezels had ik besloten…..
Ik had besloten niet aan haar te gaan trekken maar haar het pad te laten bepalen. Mijn vraag had ook te maken met richting (een gevoel van “en wat nu” realiseer ik me nu 🙂 ) dus misschien kon ze mij hierin iets verduidelijken.
In eerste instantie bleef ze een beetje staan om vervolgens uit de hand te eten bij twee anderen deelnemers die ook deelnamen aan de opstelling. Zij zaten naast elkaar op een dikke tak die daar lag. Vervolgens leek ze over de (hoge!) tak heen te willen stappen maar deed dit toch niet. Ze liep om de tak heen om vervolgens op een plek, waar het nogal alleen voor mij voelde, uitgebreid mijn hand te likken. Dit deed ze op een heel lieve manier en voelde heel vredig. Heel anders dan eerder zonder tuigje want dan moet je echt oppassen en je hand goed vlak houden. Vervolgens kwamen ook twee andere ezels erbij staan die daarvoor nog lekker aan het grazen waren geweest terwijl ze zich nergens iets van aantrokken.
Een bijzondere ervaring!
Een heel bijzondere ervaring, temeer omdat in mijn belevenis Truus echt over de tak was gestapt.
Toen Carin me achteraf vertelde dat dit niet gebeurd was realiseerde ik me waarom ik dit zo beleefd had. De ene persoon op de tak stond voor mij symbolisch voor “de gevestigde orde” en de andere persoon meer voor “het spirituele”.
Het is mijn overtuiging dat ik hier dwars doorheen moet om mijn eigen plekje te veroveren maar de ezel toonde me dat dit niet hoeft. Ik kan ook gewoon voor een makkelijkere weg kiezen en er met een boog omheen lopen. Mijn eigen pad volgen. En als ik vervolgens die rust en vrede in mezelf en mèt mezelf heb gevonden komen er als vanzelf andere “ezels” op mijn pad… 😉
Een opstelling met ezels voegt echt iets toe ten opzichte van opstellingen met mensen. Een ezel speelt geen toneel terwijl ik bij mensen af te toe dit idee wel kan hebben. Het was gewoon heel puur en mooi om dit te mogen doen. Ik zal het me nog lang blijven herinneren.
Monique
